Praca Pani Katarzyny Kilian :
1
o powstanie wszechświata
Ludzie od zawsze pragnęli odpowiedzieć na pytanie skąd wziął się wszechświat, jaki panuje w nim porządek, jakie mechanizmy nim sterują oraz jakie miejsce w kosmosie zajmuje człowiek. Próbą odpowiedzi na te pytania było stworzenie idei wierzeń w niewidzialne istoty, które rządzą światem i opiekują się mieszkającymi tam ludźmi. Te pierwotne wierzenia uznawane były za mądrości przekazywane z pokolenia na pokolenie tradycją ustną, a z czasem utrwalane na papierze.
Pierwsze próby ustalenia początku świata powstawały już w wierzeniach społeczności z czasów paleolitu. Już wtedy pojawiają się dwie koncepcje kosmosu: pierwsza to drzewo kosmiczne, symbolizujące powstanie i rozwój świata, druga opowiada o pępku świata, określającym początek, często utożsamiany z konkretnym obiektem, np. górą, jeziorem, kamieniem. Ludy pierwotne przyjmowały, że odwiecznie istniała jakaś moc stwórcza, często uśpiona do momentu aktu tworzenia oraz zaczątek świata, czasem utożsamiany z czarną błotnistą wodą czy pogrążonym we śnie chaosem.
Do najbardziej znanych opowieści kosmogonicznych należy przedstawiony w Księdze Rodzaju Starego Testamentu opis stworzenia świata, który rozwijał się w późniejszej tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej. „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.”