Baczyński to wybitny przedstawiciel pokolenia Kolumbów. Wszyscy przedstawiciele tego pokolenia urodzeni w czasie trwania II wojny światowej, nie mieli czasu by cieszyć się swoją młodością, ponieważ skazani byli na walkę z okupantem. Jako młodzi ludzie wychowywani byli w idei dążenia do wolnej Polski. Nauczeni śpieszyć się żyć, dumnie walczyli o Niepodległą Ojczyznę. Poezja K.K. Baczyńskiego jest rodzajem obrazu Polski tamtych lat, autor zawiera w niej tęsknotę za utraconą młodością, trudy życia w czasach apokalipsy spełnionej, a także strach przed śmiercią. ,,Modlitwa II" jest przykładem wiersza w którym autor zawiera ogrom towarzyszących mu przeżyć i uczuć. W pierwszej strofie Baczyński zaznacza kruchość życia ludzkiego i bezwzględność upływającego czasu, który trwa pod znakiem walki, niepewności jutra i śmierci. Dwie kolejne strofy są rachunkiem sumienia, zadumną na wydarzeniami dnia. Motyw nocy, która ze względu na wszechpanujący mrok pobudza wszystko czego człowiek się boi i przed czym ucieka, jest momentem żalu za grzechy. Ukazuje tragizm młodych ludzi zmuszonych do zabijania, grzechu który nie ma uzasadnienia w żadnym relatywizmie moralnym. Mork, który zapadł jest nie tylko osłoną nocy, obrazuje on także cień w sercach powstańców, będący śladem dokonanych zbrodni. Ciężar odpowiedzialności za kraj sprawia iż pomimo świadomości o własnej zbrodni, Polacy nie mają odwrotu. Jeden czyn pociąga za sobą następny, jakby czas zataczał śmiercionośne koło. "A z nocy tej jak gdyby nikt nie wołał nawet o łaskę, odpuszczenie win. " Wers ten ukazuje brak nadziei na przyszłość, przytłaczającą świadomość swojego przeznaczania i zagłady moralnej. Dwie ostatnie strofy są aktem błagalnym. Pragnieniem oczyszczenia duszy, mimo determinizmu sytuacji. Pojawia się tu refleksja nad utraconą młodością i miłością, która mogłaby kierować życiem człowieka. "O ziemio, ziemio moja" zwrot ten jest odwołaniem do tożsamości narodowej i korzeni. Ziemia jest również miejscem pochówku poległych . Bezpośredni zwrot do ojczystej ziemi jest odwołaniem się do rzeczy najcenniejszej, za którą młodzi Kolumbowie gotowi byli zginąć. Tylko ziemia, której poświęcili wszystko jest w stanie zrozumieć ogrom ich bólu i dać im ukojenie, nim ostatecznie spotkają się z Bogiem.

Paulina Makowska